Στις 28 Ιουνίου οι δύο ομάδες έπαιξαν για την πρωτιά στον όμιλό τους. Το Βέλγιο είχε επικρατήσει με 1-0, ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν επικρίνει την Αγγλία για... παθητικό ρόλο στο ματς, προκειμένου να κατακτήσει την «ευνοϊκότερη» δεύτερη θέση.
Στο τέλος της πρώτης φάσης του Μουντιάλ, Βέλγιο και Αγγλία έδωσαν έναν αγώνα χωρίς σημασία, παρατάσσοντας αρκετούς αναπληρωματικούς και χαρίζοντας στους φιλάθλους μόλις ένα γκολ. Σήμερα (17.00, ΕΡΤ1), 16 μέρες αργότερα, συναντώνται εκ νέου σε έναν αγώνα που δεν δίνει πρόκριση, παρά την τρίτη θέση στη διοργάνωση. Θα έχουμε άραγε επανάληψη εκείνου του 1-0 υπέρ του Βελγίου στο Καλίνινγκραντ στις 28 Ιουνίου;
Ο συνήθως παρεξηγημένος μικρός τελικός στα Παγκόσμια Κύπελλα κατά κανόνα προσφέρει θέαμα και γκολ, και δίνει κίνητρο στις ομάδες να κλείσουν με νίκη μια καλή πορεία στον θεσμό ιδίως εάν δεν είχαν ως απόλυτο στόχο το τρόπαιο όταν ξεκινούσαν, όπως συμβαίνει τόσο με το Βέλγιο όσο και με την Αγγλία.
Αγγλοι και Βέλγοι ήταν αουτσάιντερ για το κύπελλο και η είσοδος στην τελική τετράδα αποτελεί αδιαμφισβήτητη επιτυχία για αμφότερες τις σημερινές αντιπάλους. Εδώ είναι το αντίθετο από τη Βραζιλία του 2014, που αμέσως μετά την ιστορική συντριβή με 7-1 από τη Γερμανία στον ημιτελικό ηττήθηκε και από την Ολλανδία στον μικρό τελικό με το βαρύ 3-0.
Η Αγγλία και το Βέλγιο απέδωσαν αρκετά ποιοτικό ποδόσφαιρο στη διοργάνωση, σκόραραν πολλά και όμορφα τέρματα και οι Βέλγοι πιστώνονται με τη μεγάλη πρόκριση επί των Βραζιλιάνων στην προημιτελική φάση. Καλό επομένως φαίνεται το ζευγάρι για μικρό τελικό.
Οι Αγγλοι κρατούν τόσο την πρώτη πρόκριση στην τετράδα μετά το 1990, μια χρονιά δηλαδή όπου οι περισσότεροι από τους σημερινούς διεθνείς της δεν είχαν καν γεννηθεί, όσο και τον εξορκισμό της «κατάρας των πέναλτι», αφού επικράτησαν στη σχετική διαδικασία της Κολομβίας στη φάση των 16. Από την τρέχουσα διοργάνωση αναδείχθηκαν ιδιαιτέρως ο τερματοφύλακας Τζόρνταν Πίκφορντ και ο Κίραν Τρίπιερ, ενώ αν οι Αγγλοι διέθεταν και κάποιον παίκτη-οργανωτή με ηγετική προσωπικότητα ίσως να είχαν φτάσει ακόμη ψηλότερα.
Το σίγουρο είναι ότι ο αρχικά υπηρεσιακός Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ μπορεί να στρογγυλοκαθήσει με άνεση στον αγγλικό πάγκο και το μέλλον του όσο και της νεανικής του ομάδας ενόψει και του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2020, με τους ημιτελικούς και τον τελικό στο Λονδίνο, προδιαγράφεται λαμπρό.
Για τους Βέλγους πάλι, τυχόν κατάκτηση της τρίτης θέσης σήμερα θα σηματοδοτήσει τη σημαντικότερη διάκριση της χώρας στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, αφήνοντας πίσω την τέταρτη θέση του 1986.
Η ομάδα του Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, με βοηθό τον Τιερί Ανρί, ήταν ελκυστικότατη να την παρακολουθεί κανείς, και στον ημιτελικό με τη Γαλλία μάλλον αδίκησε τον εαυτό της. Φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα αυτή η γενιά των Βέλγων, μάλλον έφτασε στο ζενίθ των δυνατοτήτων της, εκτός αν προλάβει να κάνει ένα ακόμη ξέσπασμα στο Euro 2020. Επομένως μια τρίτη θέση θα ταιριάζει και με το ζενίθ της ποδοσφαιρικής ιστορίας της χώρας, και θα το χρωστά περισσότερο από κάθε άλλο στον δαιμόνιο Εντέν Αζάρ.
Πρόσθετο κίνητρο αποτελεί ο απογευματινός αγώνας σήμερα για τους δύο πρώτους σκόρερ της διοργάνωσης, τον Αγγλο Χάρι Κέιν με έξι τέρματα και τον Βέλγο Ρομέλου Λουκάκου με τέσσερα, εφόσον τους δώσουν την ευκαιρία οι προπονητές τους να αγωνιστούν. Ο διόλου ευκαταφρόνητος τίτλος του πρώτου σκόρερ, και το βραβείο του Χρυσού Παπουτσιού, αναμένονται να «απονεμηθούν» ουσιαστικά από τον σημερινό αγώνα και όχι από τον τελικό αύριο. Μπορεί τα δύο «κανόνια» των ομάδων αυτών να σίγησαν στους ημιτελικούς, στερώντας ίσως και την πρόκριση στις ομάδες τους, αλλά σήμερα έχουν μια ακόμη ευκαιρία για δόξα.
Αρα, λοιπόν, φτάνουμε στο ερώτημα «ποιος το θέλει περισσότερο;», και την απάντηση θα την πάρουμε σήμερα το απόγευμα.
αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
